Zonder een gedachte of een woord, liet ze gewoon los.

Ze liet haar angst los. Ze liet alle oordelen los.
Ze liet het mengsel van meningen los die haar hoofd omzwermden.

Ze liet haar besluiteloosheid los. Ze liet alle ‘goede’ redenen los.

Ze liet het allemaal gewoon los.

Ze liet alles los wat haar tegenhield. Ze liet alle ongerustheid los
dat ze niet vooruit zou gaan. Ze liet alle gepieker over ‘hoe het goed te doen’ los.

Ze beloofde niet om los te laten. Ze liet het allemaal gewoon los.

Ze analyseerde niet of ze het moest loslaten. Ze liet het allemaal gewoon los.

Zoals een blad dat uit een boom valt, liet ze het allemaal gewoon los.

Er was geen moeite. Er was geen strijd.

Het was niet goed of slecht. Het was gewoon zo dat in de ruimte van het loslaten, ze het allemaal liet zijn wat het was.

Er kwam een brede glimlach op haar gezicht. Een licht briesje waaide door haar heen.

En de zon en de maan schenen voor altijd.

~Ernest Holmes