Blog

Het belang van rouwen voor het helingsproces van een gemiste kindertijd wordt vaak over het hoofd gezien, ook door therapeuten. De realiteit is echter dat je niet kunt helen van de kinderwonden die je meedraagt als je niet ook kunt rouwen over wat je niet hebt gekregen als kind..

Rouwen is niet alleen noodzakelijk bij het verlies van dierbaren, maar ook voor het leven dat we niet hebben gehad. Dit niet-geleefde leven, de gemiste kansen en onvervulde wensen, vertegenwoordigen een vorm van verlies dat net zo ingrijpend kan zijn. Als je ouder bent is het ook van vitaal belang voor je kinderen.

Niets beïnvloedt het leven van een kind zo diepgaand dan het niet geleefde leven van een ouder. ~ Carl Gustav Jung

Het rouwproces gaat om het ten diepste accepteren van de dingen die nooit zullen zijn. Zonder de mogelijkheid om de emotionele pijn die nog in ons lijf zit te verwerken, kunnen we ons gevangen voelen in het verleden zonder helemaal te begrijpen waarom. En we brengen dat ook mee naar al onze relaties.
Rouwen is daarom zo essentieel voor onze heling en de heling van onze relaties. Het is daarbij belangrijk te beseffen dat de mensen die ons veiligheid moesten bieden en daarbij faalden misschien zelf niet beter konden wegens allerlei redenen maar dat dit het verlies voor het gewonde kind in ons niet minder maakt. Ons lijf onthoudt alles. Zelfs uit de baarmoeder.

Zijn we het rouwen dan verleerd?

Hebben we het vermogen om te rouwen verleerd? Ik geloof van niet. Wat ons vaak ontbreekt, is emotionele ondersteuning bij het rouwen. Bij wat we ‘natuurvolkeren’ noemen, is rouwen een stamritueel. Het is iets dat samen wordt ervaren en gedeeld, wat het verwerkingsproces zeer sterk ondersteunt. Dat gebeurt ook bij het samen rouwen in een spirituele gemeenschap of in een familie- of vriendenkring.

In onze hedendaagse samenleving is er echter een sterke neiging naar individualisme en secularisatie, waardoor we vaak alleen staan in onze rouw. Dat geldt des te meer voor rouwen over een niet geleefd leven.

Rouwen doe je per definitie beter met minstens één meedogende ander die je steunt. Het hebben van een meedogende luisteraar die je niet probeert te vertellen dat je het ‘een plaats moet geven’ kan een wereld van verschil maken in hoe we onze pijnlijke emoties verwerken.


Ik nodig iedereen die een gewond kind in zich draagt uit om samen te helen en samen te rouwen.

Een oproep tot empathie en gedeelde menselijkheid

Niemand zou zich alleen moeten voelen in zijn verdriet, ook niet over het leven dat we niet hebben kunnen leven door onze kindwonden. Dit is een oproep tot empathie en gedeelde menselijkheid, essentieel voor zowel onze collectieve als individuele gezondheid.

Daarom hebben wij voor de studenten op onze cursus Leren loslaten ook een steungroep opgezet zodat je naast het profijt van de vele oefeningen voor het getraumatiseerde zenuwstelsel ook je verdriet en boosheid en andere pijnlijke emoties kunt uiten ondersteund door lotgenoten.

Je hoeft niet alleen te zijn met je onverwerkte pijn.

Enkele recente ervaringen van deelnemers (zo zijn er honderden)

Deze cursus is een groot geschenk voor jezelf en daarmee voor je directe omgeving. Nog nooit eerder heeft een online training me zoveel inzicht en groei gegeven. De woorden van Jan zijn doorleeft met wijsheid én kennis. De oefeningen zijn zo eenvoudig en krachtig dat je direct een verandering ervaart. Iedere dag luister ik een les voordat ik ga werken en ik merk dat er een transformatie op gang is gekomen… voel meer vertrouwen en glimlach meer. Heel veel dank voor deze cursus verbonden Hartegroet.

Ingeborg

Bruikbare tips meteen bij aanvang heel heldere uitleg over waar het over gaat. Jan is een kundig persoon ik volg hem al jaren en heb ook een loslaatcursus bij hem gevolgd. Deze cursus is weer onderscheidend omdat je in je eigen tijd dit vele malen kunt herhalen wat ik zelf erg prettig vind.

Philippe

Fantastische oefeningen om te doen. Ik heb meteen de hele cursus gekocht en kan niet stoppen. Heel fijn om zo concreet opdrachten te krijgen om te oefeningen maar ook de uitleg erachter vind ik heel fijn. Dankjewel!

Natascha

Tot slot

Het kan voor sommigen van ons ook nodig zijn om professionele begeleiding te zoeken voor het gewonde kind dat we in ons meedragen, vooral als er ook misbruik is geweest. We hebben allemaal het recht op een leven waarbij we ook vreugde kunnen voelen omdat we de pijnlijke hoofdstukken hebben kunnen helen. Dat betekent niet dat we er geen littekens aan overhouden, maar wel dat we onze bevroren levensenergie kunnen bevrijden en ons hart weer kunnen openen.

Ik wens iedereen toe dat ze (weer) gezond mogen zijn en liefde mogen vinden in veilige relaties (te beginnen in relatie met zichzelf).

Jan Bommerez

De angst woont in onze buik en heeft als ‘taak’ ons te helpen overleven. De liefde woont in ons hart en heeft als ‘taak’ om ons te helpen leven. Het denken in ons hoofd is een ‘mes met 2 kanten’: het kan geleid worden door de liefde of het kan geleid worden door de angst.

Daar is waar de vrije wil zijn ‘taak’ kan opnemen: we kunnen kiezen om anders te denken en het hart de leiding te geven (als er geen direct gevaar is).

Onze hersenstam (achteraan de hersenen) is verbonden met de buik. Onze prefrontale hersenen (vooraan) zijn verbonden met het hart.

De vagus is als het ware de scheidsrechter. De ventrale vagus die hart en hoofd verbindt geeft ons toegang tot de hogere hersenfuncties (vooraan) – de dorsale vagus is dan ontspannen en regelt de buik instinctief.

In die ontspannen staat produceren de micro-organismen in onze darmen het grootste deel van onze serotonine (het ‘gelukshormoon’). Omgekeerd zal constante angst ook leiden tot serotonine gebrek en uiteindelijk tot depressie…

Wanneer we in de stress respons schieten en dus uit verbinding gaan wordt de ventrale vagus buiten spel gezet en nemen de overlevingshersenen over, eerst via de sympathicus (vechten en vluchten).

Als we niet kunnen vechten of vluchten neemt de hersenstam over en gaan we in freeze respons, ook met dank aan de dorsale vagus (die ontspringt in de hersenstam).

Door bewust de ventrale vagus weer aan boord te halen kunnen we het zenuwstelsel weer tot rust brengen. Het is hart werk.

Het is wat je leert in de online training Leren Loslaten.

Enkele recente ervaringen van deelnemers met de oefeningen (zo zijn er honderden)

Deze cursus is een groot geschenk voor jezelf en daarmee voor je directe omgeving. Nog nooit eerder heeft een online training me zoveel inzicht en groei gegeven. De woorden van Jan zijn doorleeft met wijsheid én kennis. De oefeningen zijn zo eenvoudig en krachtig dat je direct een verandering ervaart. Iedere dag luister ik een les voordat ik ga werken en ik merk dat er een transformatie op gang is gekomen… voel meer vertrouwen en glimlach meer. Heel veel dank voor deze cursus verbonden Hartegroet.

Ingeborg

Bruikbare tips meteen bij aanvang heel heldere uitleg over waar het over gaat. Jan is een kundig persoon ik volg hem al jaren en heb ook een loslaatcursus bij hem gevolgd. Deze cursus is weer onderscheidend omdat je in je eigen tijd dit vele malen kunt herhalen wat ik zelf erg prettig vind.

Philippe

Fantastische oefeningen om te doen. Ik heb meteen de hele cursus gekocht en kan niet stoppen. Heel fijn om zo concreet opdrachten te krijgen om te oefeningen maar ook de uitleg erachter vind ik heel fijn. Dankjewel!

Natascha

Hier staan er nog veel meer getuigenissen: https://www.lerenloslaten.com/ervaringen/

Je kan als je wilt beginnen met 3 gratis proeflessen. Ga daarvoor naar https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/ 

Als je de gratis lessen al gedaan hebt of als je meteen klaar bent voor het hele jaarproces kun je ook de hele training aanschaffen https://www.lerenloslaten.com/leren-loslaten/.

En om af te sluiten: je kan tijdens de cursus ook vragen stellen en die worden meestal binnen de 24 uur beantwoord. 

We hebben daarnaast een besloten steungroep op Facebook waar cursisten elkaar helpen.

Je staat er nooit alleen voor!

De langste reis begint met de eerste stap: wat ga je nu doen?

Jan Bommerez

In een vorig blog heb ik beschreven hoe de basis van een gezond zenuwstelsel gelegd wordt in de vroege kinderjaren. Hier is een klein stukje uit dat blog:

Een kind dat in een veilige, liefdevolle en aandachtvolle omgeving kan opgroeien krijgt een geschenk dat het hele leven voor verdere geschenken zal zorgen: vertrouwen in het leven en in relaties. Het kind kan ontspannen in een soort voorspelbaarheid dat er zorg zal zijn wanneer nodig. Het leert te vertrouwen.

Therapeuten die ontwikkelingstrauma behandelen stellen vast dat vertrouwen in het leven en in relaties een aangeleerd vermogen is. We worden er niet mee geboren. Dat vertrouwen heeft een enorme invloed op de ontwikkeling van het zenuwstelsel, net als de afwezigheid van een voldoende continue veiligheidsperceptie ook het zenuwstelsel (en dus andere stelsels) kan beïnvloeden voor het hele latere leven.

Een kind dat opgegroeid is in veiligheid, warmte, verbinding heeft letterlijk andere neurale paden dan het kind dat dit heeft gemist. De zekerheid dat er aan de behoeften zal worden voldaan bouwt een fundering van vertrouwen in het leven. maar ook van zelfvertrouwen. Het kind leert dat het meetelt, dat het waardevol is, dat het gezien en gehoord wordt, dat het beminnenswaardig is.

Als je het hele blog wilt lezen: https://jeugdtrauma.com/de-fundering-van-een-gezond-zenuwstelsel/.

Ongelukkig genoeg is wat hierboven staat niet het geval voor ieder van ons.

Dat hoeft niet eens te maken te hebben met misbruik. Het simpele feit dat de ouders door veel stress gingen in hun leven – bijvoorbeeld door financiën of een verhuisproject of een grootouder die overleed – is genoeg.

Het nog ongeboren kind voelt sowieso wat de moeder voelt. Daar is geen ontkomen aan wanneer je in de buik zit…

In grote lijnen zijn er 3 soorten situaties:

• Een shocktrauma, zoals een moeilijke geboorte, een chirurgische ingreep in de eerste levensjaren, hospitaalverblijf als klein kindje, couveuse…
• Stress in de familie.
• Een dysfunctionele familie waar bijvoorbeeld alcoholmisbruik voorkomt of fysiek geweld of iemand met een psychiatrische stoornis…

De eerste categorie (shock) spreekt voor zichzelf.

De stressvolle familie omgeving

Stel dat een jonge moeder stress heeft over hoe ze met haar kleintje moet omgaan en of ze het wel goed doet. Of ze weet niet wat ze moet doen wanneer je veel huilt. Of ze zit in een ongelukkige relatie. Dat is allemaal genoeg om geen co-regulering te kunnen doen met het kind. Als haar zenuwstelsel gestrest is kan ook het zenuwstelsel van het kind niet ‘leren’ hoe rust en veiligheid voelen. Het is via co-regulering dat we in principe zelfregulering zouden moeten leren in onze vroege jaren.

Of stel dat de moeder – of andere primaire verzorger – iemand is die alles perfect doet qua voeding, luiers verschonen etc. maar niet emotioneel genoeg aanwezig kan zijn om aan de emotionele behoeften van het kind te voldoen.

Misschien was ze zelf te getraumatiseerd en daardoor emotioneel onbeschikbaar. De moeder kan daardoor wel van het kind houden maar niet in staat zijn dat fysiek en emotioneel te uiten naar het kind. Er is een verschil tussen bemind worden en dat ook energetisch mogen voelen via de liefelijke signalen van de moeder (of andere primaire verzorger).

Dat is allemaal genoeg om later in het leven zelfbeeld problemen te hebben of problemen om je eigen behoeften te erkennen of om heftig reageren op mensen met autoriteit (bang dat je iets fout doet) of niet goed kunnen functioneren in intieme relaties…

Als de basis niet goed gelegd is in het zich ontwikkelende sociale zenuwstelsel (dat ook het regulerende zenuwstelsel is) kan het hele leven een reeks uitdagingen worden en kun je ook last hebben van constante vermoeidheid.

Kinderen die zo zijn opgegroeid hebben vaak ook een rolomkering geleerd (dat heet ook parentificatie): ze voelen dat zij voor de ouder moeten zorgen. Dat gaat soms door tot de betrokken ouder sterft, zelfs ten koste van eigen levenskwaliteit.

Kinderen kunnen nog niet redeneren zoals in ‘mijn moeder heeft het moeilijk in haar eigen, het heeft niets met mij te maken’.

Voor een kind gaat alles wat het voelt over het kind. Vandaar dat niet optimale zorg kan leiden tot gevoelens van niet goed genoeg zijn, van niet beminnenswaardig zijn, van toxische schaamte…

De dysfunctionele familie

Wanneer er psychiatrische problemen zijn in de familie (zoals een narcistische ouder, een ouder met borderline, een ouder met paranoia, etc  ) of alcoholmisbruik of huiselijk geweld of luide ruzies tussen de ouders bijvoorbeeld, legt dat ook een zeer onveilige basis in het zenuwstelsel van het kind. Het kind kan dan nooit leren hoe veiligheid voelt en zal zijn hele leven voelhorens blijven uitsteken om onveiligheid op te sporen. Dat uit zich ook in een constant onbestemd gevoel van angstigheid of een soort onrust op de achtergrond.

Daarnaast ontstaan in dat soort gevallen ook typische coping mechanismen (overlevingsmechanismen) zoals:

• perfectionisme
• controledrang
• zelf onvoorspelbaar gedrag ontwikkelen (en soms schrikken van je eigen reacties)
• neiging tot emotioneel of fysiek misbruik in de eigen latere relaties
• starre religieuze overtuigingen; vasthouden aan dogma’s
• teveel eten, alcoholgebruik, drugsgebruik

Trauma in vorige generaties

Ouders kunnen ook ongewild trauma doorgeven van hun voorouders zoals ‘leven in oorlogsomstandigheden’, ‘hongersnood’, ‘op de vlucht zijn voor oorlog’… Dat kan meerdere generaties doorsijpelen in het DNA of via epigenetica (bijvoorbeeld dat ouders gedrag vertonen van hun voorouders over schaarste).

Zo kan zelfs een kind dat in relatief veilige omstandigheden opgroeit een vorm van ontwikkelingstrauma meekrijgen.

Omgekeerd zijn er kinderen die van nature zo een sterke persoonlijkheid en innerlijke rust hebben dat ze zelfs niet getraumatiseerd zijn in een dysfunctionele omgeving. Vaak worden dat soort kinderen later zelfs voorbeelden voor anderen, ondanks hun moeilijke begin.

Een ander voorbeeld van hoe het anders kan lopen, is dat de ouders niet goed functioneren maar dat het kind co-regulering leerde van een grootouder of een andere veilige persoon.

Elke situatie is uniek.

Innerlijk ouderschap

Wanneer je beginsituatie ongunstig was, kun je gelukkig nog altijd je onvoldoende ontwikkelde autonome zenuwstelsel ‘heropvoeden’ later in het leven. Het zogenaamde ‘gewonde kind’ is geen abstractie maar wordt letterlijk gevonden in hoe het zenuwstelsel niet goed kon ontwikkelen om innerlijke veiligheid en veiligheid in relaties te kunnen voelen.

Het valt gelukkig alsnog te helen.

Het vergt echter meer dan alleen maar inzicht in het zenuwstelsel. Het vergt een houding van ‘innerlijk ouderschap’ met veel liefde en mededogen en geduld naar het jongere zelf.

En het vereist dat je met veel zorg te werk gaat om het nog kwetsbare zenuwstelsel niet te overweldigen door bijvoorbeeld te snel te willen gaan.

Heling begint met inzicht in je eigen fysiologisch functioneren. Dat is de basis om er bewust te leren mee omgaan. Om te helen dien je verder ook te leren om de onverwerkte stress uit het lijf te bevrijden. Dat is wat je leert in de online training ‘Leren loslaten’. Je kan drie gratis lessen aanvragen om te ervaren of je er baat bij hebt. De totale training bevat 33 lessen verdeeld over 19 hoofdstukken.

Om de gratis lessen aan te vragen, surf naar https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Ik wens je toe dat je diepe heling mag kennen.

Jan Bommerez, auteur van Minder Moeten Meer FLOW

We kunnen onderdrukte heftige emoties niet verwerken als we niet een voldoende sterke ‘container’ hebben om ze te bevatten zonder dat ze ons opnieuw overweldigen. Wanneer we overweldigd werden, konden we de emoties niet verwerken en daarom dissocieerden we. Dat is wat trauma is. Trauma is datgene wat ons autonoom zenuwstelsel niet kon verwerken waardoor het blijft ‘hangen’ en zo ons zenuwstelsel blijft ontregelen tot we de emoties alsnog kunnen verwerken.

Dissociatie betekent letterlijk dat we niet in ons lichaam kunnen blijven met de daar aanwezige heftige sensaties en de emoties. We dissociëren door ‘delen van onszelf af te zonderen’ tot we later in staat zijn ze terug te roepen. In plaats van in ons lijf te blijven gaan we meer en meer in ons hoofd leven waar het veilig is en waar we niet hoeven te voelen. De onderdrukte emoties geven dan aanleiding tot overmatig denken en tot allerlei beschermende houdingen zoals afstandelijkheid.

Contact maken met emoties die oorspronkelijk overweldigend waren

Het effect van het niet kunnen bevatten van heftige emoties kan ook resulteren in toxische schaamte of een soort onbestemde schuldgevoelens of het projecteren van emoties op anderen.

Of we glijden mogelijk af in patronen van substantie misbruik en/of verschillende soorten verslavingen die ons helpen om ‘niet te voelen’, zoals emotioneel eten of altijd bezig zijn of we gebruiken allerlei andere afleidingen zoals bingewatch-en op Netflix of zoals spiritualiteit als vluchtheuvel.

Of we kunnen depressief worden of lijden aan chronische pijnen of chronische ziekten.

Om de dissociatie van de delen van het lichaam waar de emoties zijn opgeslagen ongedaan te maken, zullen we zorgvuldig en op een veilige manier opnieuw contact moeten maken met de emoties die oorspronkelijk overweldigend voor ons waren. Ons onderbewuste is intelligent: het geeft niet meer vrij dan je aankunt met de ‘container’ die je nu hebt. Je zult alleen dieper kunnen voelen in je lijf als je container groter wordt.

Elke keer dat we ons opnieuw verbinden met de emoties zonder te dissociëren of opnieuw overweldigd te raken, bouwen we wat veerkracht op en creëren we een grotere ‘container’ om verder te verwerken wat voorheen te heftig was, vooral als we nog kleine kinderen waren toen ons zenuwstelsel overweldigd werd.

Alleen wanneer we meer van de emotie kunnen bevatten die aanvankelijk overweldigend voor ons was, kunnen we die emotie ook verwerken.

Een geduldig proces met begrip en mededogen

Het is een geduldig proces van in- en uitstappen, laag per laag, dieper en dieper, met begrip en mededogen voor ons jongere zelf.

Misschien zit onder mijn depressie een ‘vage achtergrondangst’ en daaronder een laag van intense boosheid en vaak verbergt die op haar beurt een laag van intens verdriet. En mogelijks zijn er ook allerlei andere emoties zoals schuld en schaamte. Dat kan allemaal niet tegelijk naar boven komen.

Vaak zijn er ook allerlei beperkende overtuigingen gelinkt aan die emoties zoals ‘ik ben niet goed genoeg’ of ‘ik kan beter geen nee zeggen want dan word ik afgewezen’, etc.

Om het proces om te keren dienen we eerst te beseffen dat onze depressie en onze verdedigingsstrategieën terug te leiden zijn tot onverwerkte emoties en dat we daar niets konden aan doen toen dat gebeurde, vooral als kinderen. We kunnen onszelf vergeven dat we niet beter konden. Het is belangrijk niet te vervallen in negatief denken over onszelf (de innerlijke criticus). Dat houdt het verwerken alleen maar tegen.

We dienen niet ‘af te komen van ongewenste zaken’ maar als bewuste volwassenen aan onszelf te geven wat we vroeger niet gekregen hebben of wat we vroeger niet aan onszelf konden geven zoals begrip, compassie, zelfliefde.

Op een veilige manier onverwerkte emoties leren toelaten en loslaten

Het is ook heel belangrijk om te beseffen dat wanneer de oude emoties beginnen boven te komen dat dit niets te maken heeft met wie je nu bent maar dat het lichaamsherinneringen zijn aan dingen die je niet kon verwerken toen ze gebeurden. De opkomende emoties liefdevol en geduldig leren aanvaarden als iets wat je vroeger niet aankon doet ze nu beetje bij beetje oplossen.

Het is per definitie een traag proces om je zenuwstelsel te kunnen beschermen voor hertraumatisering of overbelasting. Als je wilt leren hoe je op een veilige manier, laag per laag oude onverwerkte emoties kunt leren toelaten en loslaten kun je overwegen om eerst de 3 gratis lessen uit te proberen van de cursus ‘Leren loslaten’. Je kunt de gratis lessen hier aanvragen https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Je kan natuurlijk ook meteen de hele cursus aanvatten. Je kunt hier de ervaringen lezen van honderden studenten op de cursus: https://www.lerenloslaten.com/ervaringen/

Op een dag begin je er aan en je kijkt gegarandeerd nooit meer terug!

Jan Bommerez, auteur van ‘Kun je een rups leren vliegen?’ en auteur van de cursus als ervaringsexpert.

Er is een relatie tussen de bloedsomloop, de energiehuishouding en het autonome zenuwstelsel. Energie wordt via het bloed naar organen en spieren gebracht. Wanneer het sympathische zenuwstelsel geactiveerd wordt (vechten en vluchten) worden sommige bloedkanalen meer geopend (bijv. naar armen en benen) en andere meer afgesloten (bijv. naar ingewanden en seksuele organen). Het corrolarium is waarvoor het parasympatische stelsel dat bijvoorbeeld juist meer bloed kan laten vloeien naar de seksuele organen.

Als het sympathische zenuwstelsel na een activering (bij dreiging) niet terug naar ‘normaal’ kan wegens gecumuleerde chronische spanning in het bindweefsel, kunnen dus onder meer problemen ontstaan in de ingewanden (maagproblemen, darmproblemen, etc.) en in de seksuele functies.

Ook het vermogen om plezier te ervaren in het lichaam kan worden gereduceerd als het parasympatische zenuwstelsel niet opnieuw normaal kan functioneren. Plezierige sensaties en plezierige gevoelens gaan namelijk samen met parasympatische ontspanning en de productie van bijvoorbeeld serotonine en dopamine.

Het sympathische en parasympatische zenuwstelsel

Een overactieve sympathicus gaat samen met de afscheiding van de stresshormonen adrenaline en cortisol. Ook chemische veranderingen gaan dus samen met de werking van beide zenuwstelsels. Het parasympatische zenuwstelsel komt functioneel behalve met hormonale secreties, ook overeen met basische processen en het sympathische met zure processen. Chronische stress leidt dus ook tot verzuring, de oorzaak van vele ziektes en pijnen.

Zowel het sympathische als het parasympatische zenuwstelsel bestaan uit zenuwbanen en zenuwknopen. De zenuwknopen (ook ganglia genoemd) van het parasympatische zenuwstelsel bevinden zich hoofdzakelijk in de hersenen en in het bekken. De sympathische zenuwknopen/ganglia zitten hoofdzakelijk in de buik en de borst. Daarom trekt je maag bijvoorbeeld soms samen en kun je minder diep ademen bij acute stress.

Als het bloed omgekeerd niet vrij naar de armen en benen kan stromen krijg je bijvoorbeeld ook koude handen en voeten. Anderzijds kun je ook ‘stralen’ van blijheid. Dan is het parasympatische zenuwstelsel actief (gevoelens van expansie).

Allemaal redenen om chronische emotionele spanning in het bindweefsel te leren loslaten. Alleen wanneer de energie vrij kan stromen kunnen wij optimaal functioneren: fysiek, emotioneel, seksueel en psychisch.

Emotionele spanning leren loslaten?

Als je wilt leren hoe je emotionele spanning kunt loslaten is de online cursus ‘De kunst van het loslaten’ mogelijk iets voor je. Ook Marieke, Stephanie, Laura en duizenden andere cursisten hebben aangegeven veel profijt te hebben van de praktische lichaamsgerichte oefeningen uit de online cursus.

Wat een fijne oefeningen, direct toepasbaar. Spanning die ik in mijn nek en hoofd blijkbaar opsla kon ik beetje bij beetje loslaten waardoor mijn hoofdpijn verminderde. Ik ga zeker graag de hele training doen. Marieke

Een prachtige ontdekking in een lange zoektocht naar de kern vanwaar het pijnlichaam komt! Veel bruikbare tips en inzichten in jezelf. Ik raad het enorm aan om dit te proberen. Stephanie

Ik heb de 3 sessie heel fijn ervaren. Ook de yoga nidra ademhalingstechniek geeft mij diepe ontspanning en voel ik mijn spierspanningen vanwege mijn angstklachten verdwijnen. Bedankt daarvoor! Laura

Heling begint met inzicht in je eigen fysiologisch functioneren. Dat is de basis om er bewust te leren mee omgaan. Om te helen dien je verder ook te leren om de onverwerkte spanning uit het lijf te bevrijden. Dat is wat je leert in de online training ‘De kunst van het loslaten’. Je kan drie gratis lessen aanvragen om te ervaren of je er baat bij hebt. De totale training bevat 33 lessen met daarin veel praktische oefeningen.

Om de gratis lessen aan te vragen, surf naar https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Ik wens je toe dat je diepe heling mag kennen.

Jan Bommerez, auteur van Minder Moeten Meer FLOW

De amygdalae (meervoud van amygdala) spelen een belangrijke rol bij het vormen en opslaan van herinneringen aan emotionele gebeurtenissen. Daarbij wordt informatie die afkomstig is van verschillende zintuigen geïntegreerd. Door een bepaalde situatie een emotionele waardering te geven (en als zodanig in het geheugen vast te leggen), kan het brein een toekomstige soortgelijke situatie gemakkelijker herkennen en daarop reageren.

De amygdalae zijn het medium waardoor geheugen impliciet wordt opgeslagen (in tegenstelling tot expliciet geheugen dat via de hippocampus wordt opgeslagen). Impliciet geheugen is ook bekend als lichaamsgeheugen of cel geheugen. Er is geen context (verhaalinhoud) bij. Je kunt impliciet geheugen bij activering (en dat kan chronisch zijn) alleen ervaren als sensaties en emoties en ook lichaamsreacties en omdat er ook geen tijdsconcept bij is heb je niet eens in de gaten dat dit iets uit het verleden is.

De amygdalae en emotionele inkleuring van gebeurtenissen

Vroeg in ons leven gebeurt al een soort codering van wat ‘normaal’ is en wat niet. Onze innerlijke thermostaat (de amygdalae) kan dus een heel rare definitie hebben van wat ‘normaal’ is. De amygdalae zorgen voor de affectieve kleuring van indrukken uit de buitenwereld en dus kun je hele leven last hebben van een ‘kind-interpretatie’ van situaties door de amygdalae. Daardoor ga je andere mensen bijvoorbeeld onbewust als een ouder zien en word je soms onbewust in de kinderrol getrokken. Dat kan onder meer gevoelens van machteloosheid impliceren ‘want je kan het toch niet halen tegen die grote volwassenen’. De emotionele inkleuring van gebeurtenissen door de amygdalae bepaalt ook hoe herinneringen worden opgeslagen in het geheugen.

De emotie die het meest in verband is gebracht met de amygdalae is angst. Angst is een aangeboren emotie, en bestaat al bij baby’s wanneer zij bijvoorbeeld onverwacht een fel geluid horen. De reactie die baby’s laten zien staat bekend als de schrikreflex, en bestaat uit het knipperen met de ogen en samentrekken van verschillende spieren. Maar de amygdalae zijn ook betrokken bij bepaalde uitingen van emoties zoals woede.

Het is mogelijk om de amygdalae te ‘her programmeren’ zodat je niet meer in die kind gevoelens en -reacties tuimelt. Het vergt bewuste aanwezigheid tijdens emotionele gebeurtenissen zodat de amygdalae nieuwe informatie kunnen ontvangen en opslaan over wat ‘normaal’ is. Dat is een van de wijzen waarop de rol van de frontale hersenkwabben (het bewustzijnscentrum) sterker kan gemaakt worden. Je kan dan zelf kiezen wat je wilt doen i.p.v. overweldigd te worden door de ‘dwang’ van een oud patroon. Het ontladen van oude emotionele herinneringen helpt omgekeerd ook om de rol van de oude conditioneringen in de amygdalae te verminderen of zelfs te wissen. Dat is hoe belangrijk het is om te leren loslaten…

Je eigen bewustzijnscentrum sterker maken?

Als je wilt leren wat je voor jezelf kunt doen om de amygdalae te ‘her programmeren’ zou je mogelijk baat hebben bij de oefeningen uit de online cursus ‘De kunst van het loslaten’. Ook Ingeborg, Miranda, Marnix en duizenden andere cursisten hebben aangegeven veel profijt te hebben van de praktische lichaamsgerichte oefeningen uit de online cursus.

Deze cursus is een groot geschenk voor jezelf en daarmee voor je directe omgeving. Nog nooit eerder heeft een online training me zoveel inzicht en groei gegeven. De woorden van Jan zijn doorleeft met wijsheid én kennis. De oefeningen zijn zo eenvoudig en krachtig dat je direct een verandering ervaart. Iedere dag luister ik een les voordat ik ga werken en ik merk dat er een transformatie op gang is gekomen… voel meer vertrouwen en glimlach meer. Heel veel dank voor deze cursus! Hartegroet Ingeborg

Ik ben gestart met de cursus ‘leren loslaten’ en ben na het volgen van een paar lessen al heel enthousiast. Duidelijke oefeningen en tools om in de praktijk te gaan gebruiken. Eerder ging ik al naar de workshop ‘Minder moeten meer flow’ en die vond ik ook al life changing. Miranda

De 3 gratis lessen heb ik met toenemende belangstelling bekeken. Ze zijn helder en gaan zonder omwegen naar de kern. Ik kreeg zin om er verder mee aan de slag te gaan en heb dan ook de volledige online cursus besteld. Benieuwd wat dat brengt! Marnix

Er zijn in totaal 33 lessen waar je een volledig jaar kunt mee oefenen. Om uit te testen of deze training met praktische oefeningen om te leren loslaten je aanspreekt of niet, kun eerst je 3 gratis lessen aanvragen. Surf daarvoor naar https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Ik ben benieuwd naar de resultaten die jij ervaart!

Hartegroet
Jan Bommerez

Het lichaam is boven alles een energiesysteem. Het neemt energie in (ademhaling en metabolisme) en ontlaadt energie (als beweging en expressie). En er is ook een nog meer essentiële vorm van energie die vaak over het hoofd wordt gezien: de levensenergie waarmee we geboren worden.

In de bio-energetica (van grondlegger Alexander Lowen, een student van Wilhelm Reich) wordt de energiehuishouding van een mens als de meest belangrijke sleutel gezien tot zowel fysieke als mentale en emotionele gezondheid als algemeen welzijn. Hoeveel en welke kwaliteit energie iemand beschikbaar heeft bepaalt in hoge mate hoe iemand op het leven reageert.

Een fundamentele thesis van de bio-energetica is dat lichaam en geest (mind) functioneel een eenheid zijn: het lichaam reflecteert de staat van de geest en de geest reflecteert de staat van het lichaam. Er is dus een relatie tussen 3, niet 2 sleutelfactoren: lichaam, geest EN energie.

Onbewuste blokkades zijn energieblokkades

Dat lichaam en geest elkaar beïnvloeden is stilaan algemeen geweten: wat we denken heeft een impact op wat we voelen en vice versa. Dat is echter alleen de sleutel tot de meer oppervlakkige processen.

Op dieper, onbewust niveau conditioneert de energie zowel hoe we denken als wat we (kunnen) voelen. Het is voor iemand met diepe onbewuste issues niet genoeg om positieve gedachten te denken om ook de emoties te kunnen veranderen. Onbewuste blokkades zijn energieblokkades. Ze hebben te maken met onderdrukte levensenergie.

Je kan dat bijvoorbeeld toetsen aan de observatie dat intens circulair ademen (levensenergie opdrijven) onbewust materiaal naar boven kan brengen. De bepalende factor is dus hoe vitaal een organisme is, of nog duidelijker: hoe vrij de intelligente levensenergie is die alle processen regelt in het systeem…

Stress is de grootste verstoring van gezondheid

Lichamelijk wordt vitaliteit ook gerelateerd aan soepelheid en stijfheid. Een pasgeborene is soepel als water en na ons overlijden zet de rigor mortis in. Alle staten daar tussenin zijn staten van relatief meer of minder ‘levend’ zijn. Stijfheid of stroefheid kan natuurlijk ook op mentaal vlak voorkomen… Chronische spanning in het systeem is wat ons minder soepel en vitaal maakt. Stress is de grootste verstoring zowel van gezondheid als van levensplezier.

‘Oppervlakkige tijdelijke spanning zoals stress voor een examen verdwijnt nadat de stressoorzaken verdwenen zijn. Chronische spanning echter blijft actief in het bindweefsel, de musculatuur, de gewrichten, het zenuwstelsel en de organen en ze kristalliseert ook in mentaal-emotionele patronen.

Het is de chronische – vaak onbewuste spanning die ons belet om ons spontane zelf te zijn (FLOW) en volop creatief te kunnen leven…

Het is dus nogal belangrijk om chronische stress te leren loslaten…

Wil je aan je eigen heling werken?

Als je wilt leren wat je voor jezelf kunt doen om chronische condities die te maken hebben met onverwerkte pijnlijke ervaringen te verzachten zou je net als Sven, Lies, Rita en duizenden anderen profijt kunnen hebben bij de oefeningen van de online cursus ‘De kunst van het loslaten’.

Hele fijne cursus met duidelijke onderbouwing en fijne oefeningen. Heb al vele cursussen en retraites gevolgd maar toch weer veel geleerd. Blijf voorlopig dagelijks doorgaan met de oefeningen.
Jan bedankt. Sven

Wat een geweldige kans om kennis te maken met deze cursus! Ik heb ervan genoten! Met name de yoga nidra oefening vond ik fantastisch, wat een ontspanning kon ik ervaren! Heel hartelijk dank hiervoor!! Lies

Jan de lessen zijn bijzonder interessant, ik vind ze heel rustgevend het inwendig voelen en de ademhalingsoefening nadien. Ik moet leren de tijd ervoor te vinden of te maken dat de innerlijke onrust verdwijnt. Rita

Er zijn in totaal 33 lessen waar je een volledig jaar kunt mee oefenen. Om uit te testen of deze training met praktische oefeningen om te leren loslaten je aanspreekt of niet, kun eerst je 3 gratis lessen aanvragen. Surf daarvoor naar https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Ik ben benieuwd naar de resultaten die jij ervaart!

Hartegroet
Jan Bommerez

Alle andere staten impliceren blokkades.

Het is de relatieve staat van onze levensenergie (onze vitaliteit) die bepaalt hoe wij ons voelen. Helemaal levend zijn is een staat van vreugdevolle, spontane energie.

Naarmate de vrije stroom van deze spontane energie wordt ingeperkt ‘glijden’ wij in lagere en lagere gevoelsstaten en gezondheidsstaten. Helemaal onderaan ervaren we doodsheid en depressie; helemaal bovenaan de schaal ervaren we vrijheid, vrede en vreugde. In een lichaam dat op natuurlijke wijze ontspannen is kan je letterlijk golven van welzijn voelen.

Bij heftige emoties kunnen we de energie ook intens voelen maar dan tegen weerstand in. Ons lijf kan dus zowel een geleider zijn als een weerstand. Het probleem van chronische spanning in het lijf is dat het lichaam steeds meer trekken krijgt van een weerstand en steeds minder vaak als een geleider kan worden ervaren (FLOW).

Net zoals het rivierwater turbulent wordt rond rotsen in de stroom, zo wordt de levensenergie turbulent rond blokkades in ons lijf. Zo kan je bijvoorbeeld beven van woede of daveren van de schrik.

Zowel onze fysieke als onze mentale en emotionele staten worden dus bepaald door de relatieve vrijheid of relatieve inperking van de levensenergie in ons lijf. Hoe vrijer de energie, hoe beter ons hele systeem zich voelt en hoe meer plezier we kunnen ervaren. Elke staat heeft een andere ‘frequentie’ (‘trillingsgetal’). Gelukkiger staten hebben een hoger trillingsgetal dan ongelukkige staten.

Emoties zijn ‘energie die naar buiten wil’

Energie uit zich als beweging. Relatieve staten van ‘levendigheid’ zijn dus relatieve staten van beweeglijkheid van de energie. Een dood lichaam beweegt totaal niet meer. Emoties zijn ‘energie die naar buiten wil’ (van het Latijn ‘emovere’ = ‘naar buiten bewegen’). Wanneer wij emotionele energie niet kunnen ontladen zoals in lachen, huilen, praten, kussen, omarmen, dansen, … gaat ze zich terugtrekken in de innerlijke ruimtes in ons lijf.

Ze blijft bijvoorbeeld in onze keel zitten (een krop in de keel), of ze blijft in onze longen zitten (zoals ongeuit verdriet), etc… Ze blijft daar dan wachten op ontlading. Zo kun je soms onverwacht gaan huilen of buitensporig gaan lachen. Het lijf kan dan spontaan ontladen.

Maar vaak blijft die energie daar ook jarenlang vastzitten. Hoe langer de energie heeft vastgezeten hoe meer ze zich op andere manieren zal uiten dan als een energetische golfbeweging wanneer ze vrijkomt: hoesten (klank), slijmvorming, huiduitslag, allerlei ziekteverschijnselen, kregeligheid, woedeuitbarstingen…

Het blijft echter allemaal dezelfde levensenergie maar dan in andere meer gecondenseerde expressievormen. Dat is tegelijk ook het goede nieuws: de energie kan dus ook altijd weer van staat veranderen in de ontspannen, natuurlijke richting. Dat is waar loslaten over gaat…

Aan je eigen vitaliteit werken?

Als je wilt leren wat je voor jezelf kunt doen om blokkades op te heffen zodat de energie vrijer kan stromen, zou je mogelijk baat hebben bij de oefeningen uit de online cursus ‘De kunst van het loslaten’. Ook Sonja, Yolanda, Monique en duizenden andere cursisten hebben aangegeven veel profijt te hebben van de praktische lichaamsgerichte oefeningen uit de online cursus.

Laat los, heel ontspannen

Besef wat ik nog te verwerken heb.

Een cursus met mooie oefeningen en inzichten.

Een houvast op mijn levenspad.

Zoals Charlotte Joko Beck zei:

Het leven geeft ons altijd de docent die we op dit moment nodig hebben.

Bedankt Jan Bommerez

Sonja

Je hebt echt een fijne en prettige stem om naar te luisteren . De woorden spreken mij aan. Je zegt hele mooie en zinvolle dingen, alles gaat daardoor in een flow in je presentaties op de filmpjes, waardoor dingen op een fijne manier open worden gezet en binnen komen waardoor ze er vervolgens op een relaxte wijze er uit kunnen flowen. En dit op een een natuurlijke wijze. Super gedaan dit Jan! Mijn oprechte complimenten. Yolanda

Blij met cursus loslaten! Duidelijk uitgelegd in overzichtelijke video’s. Goed onderbouwd met verschillende theorieën die goed praktisch toe te passen zijn. Ben er elke dag mee bezig en merk positief verschil. Monique

Er zijn in totaal 33 lessen waar je een volledig jaar kunt mee oefenen. Om uit te testen of deze training met praktische oefeningen om te leren loslaten je aanspreekt of niet, kun eerst je 3 gratis lessen aanvragen. Surf daarvoor naar https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Ik ben benieuwd naar de resultaten die jij ervaart!

Hartegroet
Jan Bommerez

De voornaamste oorzaak van chronische problemen, ziektes, chronische pijn, aanhoudende slaapstoornissen en cognitieve problemen is de ontregeling van de (in wezen levensbelangrijke) stress respons…

Om de ontregeling te begrijpen, dien je eerst te begrijpen hoe het systeem dient te functioneren. De stress respons is de instinctieve overlevingsreactie op een dreiging in de omgeving (stel een beer komt naar je toe).

De korte versie: de stress respons is de vecht- en vluchtreflex (vechten met de beer is geen goed idee, dus rennen) en als dat niet kan, de ‘freeze reflex’.

Meer in detail gaat het zo: het begint met de limbische hersenen, meer specifiek de amygdala die alarm slaan. De amygdala (2 amandelvormige kliertjes in de hersenen) produceren de stoffen voor de angstreflex.

De angstreflex initieert op zijn beurt 2 stresssystemen: eentje voor korte termijn, een instant reactie en eentje om het lijf voor te bereiden op langere stress.

Adrenaline en noradrenaline

Het korte termijn stress respons systeem produceert adrenaline en noradrenaline. Adrenaline wordt geproduceerd door de bijnier cortex (de buitenkant van de bijnier); noradrenaline wordt geproduceerd door de bijnier medulla (de binnenkant van de bijnier).

Adrenaline en noradrenaline zijn simpel gesteld stimulerende middelen. Ze helpen bijvoorbeeld om helderder te kunnen denken bij gevaar. Ze kunnen ook een soort euforie produceren die je doet geloven dat je de wereld kunt veroveren. Beide stimuleren de prefrontale cortex, het denk- en beslissingscentrum. Net genoeg adrenaline en noradrenaline leidt tot mentale helderheid (zoals bij positieve stress voor een sportwedstrijd of een optreden of een examen) maar teveel of een overdaad van die twee stimulantia leidt juist tot onvermogen om te denken en te focussen (cognitieve ontregeling).

Adrenaline en noradrenaline zorgen ook voor een sneller kloppend hart zodat bloed kan gepompt worden naar armen en benen (vechten en vluchten) en voor sneller en dieper ademen zodat je meer zuurstof kunt innemen. Noradrenaline vernauwt de aderen en dat zorgt voor het wegtrekken van een deel bloed uit ingewanden en seksuele organen zodat er meer bloed naar armen en benen kan gaan. Vernauwing in de aderen door noradrenaline heeft bijvoorbeeld ook invloed op de huid (verminderde elasticiteit en collageenverlies) en de nieren (minder filtering zodat je minder snel moet plassen).

De functie van cortisol

De amygdala zorgen in het korte termijn stress systeem ook voor een tijdelijke afsluiting van de analytisch functies zodat je niet vastloopt in denken maar direct tot instinctieve actie kunt komen.

Parallel met het korte termijnsysteem komt het lange termijnsysteem in actie: dat systeem produceert cortisol. De functie van cortisol is om het lichaam klaar te maken voor langer durende dreiging (zoals regelmatig misbruik in een relatie). Cortisol zorgt voor hogere bloedsuikerproductie en zorgt mee voor de modus van ‘actie eerst en denken later’. Cortisol zorgt ook voor minder diepe slaap en af en toe wakker worden ‘zodat je mogelijk gevaar kunt blijven waarnemen’… Adrenaline kan zorgen voor verlies aan eetlust terwijl cortisol het lichaam juist doet snakken naar suiker- en vetrijke voedingsmiddelen. Zo kun je dus tijdens een stressvolle periode niet alleen wakker worden maar ook naar de koelkast lopen om chocolade ijs te eten… Hoge cortisol niveaus reduceren ook de libido want seks is nu even niet de prioriteit. Eerst overleven!

De reactie van ons immuunsysteem

Een vaak vergeten onderdeel van de stress respons is het immuunsysteem dat zich klaar maakt om wonden te laten ontsteken zodat ze tijdelijk gestabiliseerd worden en je dus kunt blijven vechten en vluchten… Ontsteking is in eerste instantie een immuunreactie.

Als de dreiging wegvalt (beer gaat weg) zijn de stresssystemen voorzien van een zelfregulerende feedbacklus die ze weer afzet. Wanneer de dreiging echter chronisch wordt – zoals pesten op school of op het werk, wederkerend fysiek of emotioneel misbruik, een regelmatige dronken ouder, vaak ruzie tussen de ouders , etc. wordt die feedbacklus verstoord en ‘blijft het alarm aanstaan’.

DAT is de oorzaak van de ontregeling van de stress respons en van een hele resem problemen. De effecten zijn het ergst voor kinderen omdat die ontregeling ook het groeiproces mee verstoort. Dat kan leiden tot structurele verstoring van zenuwstelsel, hormonaal stelsel en immuunsysteem en zelfs van hoe DNA wordt gelezen en overgebracht!

De lange termijn invloed van cortisol is ook te zien in de hersenen: grotere amygdala (dus meer angst) en kleinere hippocampus (geheugenverlies). Omdat al die systemen samenwerken is de verstoring van een systeem dan ook vaak de oorzaak van de verstoring van een ander systeem. Zo kan een falend immuunsysteem ook voor cardiovasculaire problemen zorgen en ook spijsverteringsproblemen en seksuele ontregeling, etc.

Kinderen die ouders of opvoeders hebben die ze liefdevol opvangen en opnieuw veilig laten voelen blijken te kunnen ontsnappen aan de lange termijngevolgen van zware stress ervaringen. Als de ouders of opvoeders echter zelf bij stressoren horen, zijn de gevolgen op termijn nauwelijks te overzien. Google maar eens naar de ACE study (Adverse Childhood Experiences Study)…

Heling begint met inzicht in je eigen fysiologisch functioneren. Dat is de basis om er bewust te leren mee omgaan. Om te helen dien je verder ook te leren om de onverwerkte stress uit het lijf te bevrijden. Dat is wat je leert in de online training ‘Leren loslaten’. Je kan drie gratis lessen aanvragen om te ervaren of je er baat bij hebt. De totale training bevat 33 lessen.

Om de gratis lessen aan te vragen, surf naar https://www.lerenloslaten.com/3-gratis-lessen/

Ik wens je toe dat je diepe heling mag kennen.

Jan Bommerez, auteur van Minder Moeten Meer FLOW

De voornaamste redeneerfout bij de lineaire westerse symptoombehandeling is dat men het lichaam beschouwt als een soort machine waarin je zomaar onderdelen kunt herstellen of vervangen zonder rekening te houden met de impact van wat je doet elders in het systeem.

Het lichaam is een levend ecosysteem waarin allerlei bekende en nog onbekende kruisverbanden bestaan. Je kunt het lichaam alleen echt begrijpen als een ondeelbaar geheel.

In de systeemleer wordt het geheel gedefinieerd als ‘datgene wat groter is dan de som van de delen’. Door aan een deel te werken zonder te begrijpen wat er eigenlijk met het geheel aan de hand is kun je af en toe zelfs meer schade doen dan goed.

Kijk maar hoe we op die manier de ecologie in de natuur verstoord hebben.

Wat is gezondheid en hoe kan ik dat herstellen?

Reich zag de neiging tot symptoombehandeling bij artsen en therapeuten en hij stelde in plaats een andere vraag: niet ‘hoe kan ik de afwijking wegwerken?’ maar ‘wat is gezondheid en hoe kan ik dat herstellen?’ Hij redeneerde dat een organisme bestaat uit cellen en dat het begrijpen van een gezonde cel kon leiden tot het begrijpen van een gezond organisme.

Een gezonde cel pulseert: expansie en contractie wisselen elkaar af zoals eb en vloed. Pulsatie is overal te vinden in de natuur. In ons lichaam zien we dat bijvoorbeeld in het kloppen van het hart en in de polsslag, in de in- en uitademing, in de peristaltiek van de darmen, in de pulsatie in zenuwbanen, etc.

Het pulseren in de cel en bij uitbreiding in organen etc., heeft te maken met de levensenergie die zich spiraalvormig voortbeweegt. Die spiraalvorm zie je ook overal in de natuur: van sterrenstelsels tot hoe bloemen groeien tot het DNA in onze cellen.

Een spiraal is een curve die rond een bepaald punt draait en steeds dichter dit punt nadert of zich er steeds verder van verwijdert. Het spiraleren is wat het pulseren veroorzaakt.

Laten we pulseren voor de eenvoud terugbrengen tot expansie en contractie: dat doet een gezonde cel, dat doet een gezond orgaan, dat doet een gezond organisme.

Dat een organisme samentrekt bij gevaar is op zich geen probleem. Zolang er daarna maar expansie kan volgen wordt de balans weer hersteld.

Het probleem bestaat in chronisch vasthouden d.w.z. dat na een tijdelijke contractie geen expansie kan volgen wegens een freeze reactie.

Bijvoorbeeld: je voelt in je organisme woede opbouwen (het organisme is aan het ‘opladen’) maar je kan ze niet uiten (‘ontladen’). De expansie wordt verhinderd en nu ontstaat chronisch vasthouden in het betrokken weefsel en dat genereert spanning tot op celniveau.

De sleutel om gezondheid en ziekte te begrijpen

Dat samendrukken van iets dat eigenlijk wil terug expanderen kan zich afspelen in bijvoorbeeld de borst en in de keel, maar ook evengoed in de buik of in de armen of benen of nog elders zoals in de botten (die dan fragieler worden).

Bij onbewust chronisch vasthouden kan de levensenergie niet meer vrij stromen en nu is dus ook de pulsatie verstoord.

Dat is hoe optimale gezondheid beetje bij beetje of af en toe met grote sprongen afneemt.

De sleutel om gezondheid en ziekte te begrijpen is de vrije versus de belemmerde stroom van de spiralerende levensenergie en de bijhorende pulsatie.

Waarom denk je dat ze in de Chinese en ayurvedische geneeskunde zoveel kunnen afleiden van een polsdiagnose?
FLOW is onze optimale staat: er is dan vrije stroom en optimale pulsatie.

Elke afwijking van de optimale flow heeft te maken met chronische weerstand. Leren loslaten is dus een echte ‘life skill’…

Wil je meer FLOW in je leven? Je lichaam leren meer te ontspannen? Er is nu een online training om te leren loslaten. Je kan beginnen met 3 gratis lessen. Om te starten met de gratis lessen surf naar https://lerenloslaten.com/3-gratis-lessen

Ik wens je alvast een leven toe vol gezondheid, geluk en FLOW!

Hartegroet,

Jan Bommerez